پویا رئیسی؛ مسعود نقاش زاده؛ رامتین شهبازی
چکیده
امروزه بسیاری از سریال‌های تلویزیونی مکان‌محور، تنها دارای یک لوکیشن اصلی هستند. در برخی از آثار موفق این گونۀ نمایشی، به‌نظر می‌رسد عدم تنوع و تغییر مکان (لوکیشن)، نه تنها مانعی برای روایت‌پردازی و زایش امکانات معنایی مرتبط با مکان نشده، بلکه فرصت‌های تازه‌ای را نیز فراهم آورده است. هدف مقاله حاضر، واکاوی جلوه‌های استحالۀ ...
بیشتر
امروزه بسیاری از سریال‌های تلویزیونی مکان‌محور، تنها دارای یک لوکیشن اصلی هستند. در برخی از آثار موفق این گونۀ نمایشی، به‌نظر می‌رسد عدم تنوع و تغییر مکان (لوکیشن)، نه تنها مانعی برای روایت‌پردازی و زایش امکانات معنایی مرتبط با مکان نشده، بلکه فرصت‌های تازه‌ای را نیز فراهم آورده است. هدف مقاله حاضر، واکاوی جلوه‌های استحالۀ مکان و فضا در سریال‌های تلویزیونی با رویکرد نشانهـمعناشناختی است. بر اساس یک انتخاب هدفمند، سریال «خانه سبز» از میان سریال‌های مکان‌محور به عنوان نمونۀ مطالعاتی مورد خوانش قرار می‌گیرد تا به این پرسش پاسخ داده شود که یک مکان ثابت در سریال‌های تلویزیونی چگونه دستخوش تغییرات معنایی گوناگون میشود. روش تحقیق این پژوهش از نوع کیفی و تحلیل نشانهـمعناشناختی بوده و ابزار گردآوری داده‌ها شامل فیش‌برداری از منابع مکتوب و متنی‌کردن نمونه مطالعاتی است. نتیجه‌ای که از تحلیل یافته‌های مقاله حاصل گردیده، نشان می‌دهد که یک مکان واحد علی‌رغم ثابت بودگی می‌تواند وجوه استعاری متعدد بیابد و تغییرات معنایی گوناگونی را تجربه کند. همچنین مکان در این قبیل سریال‌ها می‌تواند تا رسیدن به وضعیت استعلایی پیشروی کند و در فرآیند تبدیل مکان به فضا، جلوه‌های معنایی گسترده‌ای از جمله کیفیت «روح مکان» را به اثر ببخشد.
وحیداله موسوی؛ روناک رنجی
چکیده
سینمای ملی، متمایز از سینمای جریان اصلی یا صرفاً مترادف با سینمای هنری نیست. فیلم‌های توده‌پسند نیز بیانگر منش-های ملی و حاکی از رابطه درهم‌تنیده نظام ژانری و سینمای ملی‌اند. درعین‌حال، ژانرها و سینمای ملی با چالش‌های متعددی ازحیث تعاریف، مرزبندی‌ها و کارکردهای گوناگون مواجهند. ژانرها به‌مثابه پاره‌گفتارهای سینمای ملی، ...
بیشتر
سینمای ملی، متمایز از سینمای جریان اصلی یا صرفاً مترادف با سینمای هنری نیست. فیلم‌های توده‌پسند نیز بیانگر منش-های ملی و حاکی از رابطه درهم‌تنیده نظام ژانری و سینمای ملی‌اند. درعین‌حال، ژانرها و سینمای ملی با چالش‌های متعددی ازحیث تعاریف، مرزبندی‌ها و کارکردهای گوناگون مواجهند. ژانرها به‌مثابه پاره‌گفتارهای سینمای ملی، روندمحور و همواره در معرض تحول و بازنگری‌اند. هدف این مقاله بررسی تبادلات، همپوشانی‌ها، ظرفیت‌ها و چالش‌های نظریه‌های ژانر و سینمای ملی، مواجهه با پویش‌های درونی و بیرونی امر ملی و نقش تاثیرگذار دولت‌هاست. در این راستا، با توجه به روش تحلیل منطقی و استدلال قیاسی، مفاهیم زیبایی‌شناختی ژانر و سینمای ملی براساس مطالعات اسنادی و کتابخانه‌ای، ظرفیت‌ها و چالش‌های سینمای ملی-ژانری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که آرمانی‌ترین وضعیت این الگو فضایی تکثرگرا مبتنی بر ارائه فرصت‌های برابر برای اقشار و گرو‌ه‌ها و قومیت‌های گوناگون کشورها، با توجه به امر سیاسی-ملی و امر فرهنگی-ملی است. ملت‌ها با/از طریق ژانرها سخن می‌گویند و می‌اندیشند. به عبارت دیگر، رابطه درهم‌تنیده ژانرها و ملت‌ها در قالب ساختارهای معنایی و نحوی پاره‌گفتارهای ژانری به آشکارسازی امر ملی منجر میشود. همچنین، سینمای ملی-ژانری با بازآرایی تمایزات ژانرهای محلی یا ملی در مقابل ژانرهای تراتاریخی یا تراملی، ویژگی‌های فرهنگی و بومی را در ساختارها و کشمکش‌های ژانری مختلف نهادینه می‌کند.
علی فرزین فرد؛ محمد اخگری؛ مجید شریف خدایی
چکیده
عبید زاکانی از بزرگترین طنزپردازان و منتقدان اجتماعی تاریخ ادبیات فارسی است و آثار او گنجینه‌ی عظیمی از شگردها، شیوه‌ها و نکات آموختنی است. رسانه‌ی رادیو به عنوانی رسانه‌ای فراگیر و پر اهمیت که بخش مهمی از تاریخچه‌ی آن را متون و نمایش‌های طنز تشکیل می‌دهد باید از این ظرفیت عظیم بهره‌برداری کند. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی استفاده ...
بیشتر
عبید زاکانی از بزرگترین طنزپردازان و منتقدان اجتماعی تاریخ ادبیات فارسی است و آثار او گنجینه‌ی عظیمی از شگردها، شیوه‌ها و نکات آموختنی است. رسانه‌ی رادیو به عنوانی رسانه‌ای فراگیر و پر اهمیت که بخش مهمی از تاریخچه‌ی آن را متون و نمایش‌های طنز تشکیل می‌دهد باید از این ظرفیت عظیم بهره‌برداری کند. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی استفاده از ظرفیت‌های آثار عبید در رادیو از طریق شناخت ویژگی‌های طنز رادیویی و شناخت شگردهای طنز پردازی عبید زاکانی است. این تحقیق بر مبنای روش اسنادی، مصاحبه و تحلیل محتوا صورت گرفته است و رسایل طنز و هم چنین کارشناسان ادبی و رادیویی و درامشناس، جامعهی مورد بررسی این پژوهش بودهاند. شگردهای طنزپردازی عبید مبتنی بر توجه به اصل تناقض و تضاد و نقیضهپردازی و استفاده از آیرونی و ادبیات کنایی است. از آنجا که متن رادیویی باید دارای ایجاز، صراحت، روشنی و خیال انگیزی باشد، این ویژگیها در آثار عبید به خصوص در حکایات کوتاه طنزآمیز او به وضوح مشهود است.
بهناز جلالی پور؛ عبدالله بیچرانلو؛ سیده راضیه یاسینی
چکیده
در میان شبکه‌های اجتماعی، محتواهای تولیدشده در اینستاگرام که یک شبکة تصویرمحور است، بیشترین تمرکز را بر نمایش زندگی روزمره دارد اما با افزایش دانش و مهارتهای کاربران، این شبکة اجتماعی به عنوان یک رسانه برای انعکاس فعالیت‌های حرفه‌ای برخی کاربران نیز استفاده میشود که مجریان تلویزیونی از آن جمله هستند. این تحقیق با استفاده از روش ...
بیشتر
در میان شبکه‌های اجتماعی، محتواهای تولیدشده در اینستاگرام که یک شبکة تصویرمحور است، بیشترین تمرکز را بر نمایش زندگی روزمره دارد اما با افزایش دانش و مهارتهای کاربران، این شبکة اجتماعی به عنوان یک رسانه برای انعکاس فعالیت‌های حرفه‌ای برخی کاربران نیز استفاده میشود که مجریان تلویزیونی از آن جمله هستند. این تحقیق با استفاده از روش کیفی مردم‌نگاری مجازی، صفحات اینستاگرامی 7 زن مشهور محجبه که به گویندگی و اجرا در تلویزیون اشتغال و به همین دلیل شهرت یافتهاند، مطالعه کرده و به تحلیل چگونگی بازنمود پوشش این زنان مشهور محجبه در صفحات شخصی ایشان در اینستاگرام پرداخته است. در این تحقیق ضمن بهره‌گیری از نظریات گافمن و گیدنز در خصوص هویت و خودابرازی و نیز رویکرد نایار به فرهنگ شهرت، تلاش شده است به این سوالها پاسخ داده شود که بازنمود پوشش این زنان مشهور در صفحات مذکور، چه تفاوت مشهودی با نمایش پوشش آنها در تلویزیون دارد؟ بدین منظور تصاویری از ایشان که در عرصه‌های مختلف زندگی شخصی و اجتماعی در اینستاگرام بوده، تحلیل شده است. نتایج نشان داد، بازنمود پوشش زنان در اینستاگرام، از نظر نوع پوشش، تنوع لباس و رنگ‌بندی، تفاوت بارز و چشمگیری با پوشش آنها در تلویزیون و فضای عمومی دارد. حتی برخی از این گویندگان از صفحه اینستاگرام خود برای تبلیغ گونه‌های خاصی از حجاب، با اهداف فرهنگی- تجاری استفاده کردهاند.
امیدعلی مسعودی؛ فاطمه سیروس
چکیده
هدف این پژوهش شناخت روش‌های اقناع مخاطب در سریال‌های تلویزیونی است. موردمطالعه آن سریال خارجی چرنوبیل است. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی سیستماتیک انسِلم اشترا وس، سریال چرنوبیل مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است. یافته‌های تحقیق نشان داد:با توجه به اینکه فیلم و سریال اثر هنری نیز محسوب میشود، جذابیت تصویری، ...
بیشتر
هدف این پژوهش شناخت روش‌های اقناع مخاطب در سریال‌های تلویزیونی است. موردمطالعه آن سریال خارجی چرنوبیل است. در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی سیستماتیک انسِلم اشترا وس، سریال چرنوبیل مورد تجزیه‌وتحلیل قرارگرفته است. یافته‌های تحقیق نشان داد:با توجه به اینکه فیلم و سریال اثر هنری نیز محسوب میشود، جذابیت تصویری، فضاسازی قوی، نورپردازی، رنگ محیط، لباس‌های نظامیان که در بهترین شکل ممکن طراحی‌شده، صحنه‌های انفجار، موقعیت‌های مکانی و جزییات دقیق نیروگاه چرنوبیل و جذابیت‌های نوستالژیکی مندرج در اثر، از دیگر عوامل اقناع و جذب تماشاگر در این سریال است.از دیگر ;کدهای مهم، بهت و وحشت است که کارگردان با استفاده از این تکنیک در صحنه‌های پیاپی با ساخت لحظات پر هرج‌ومرج، مخاطب را بهت‌زده کرده و با بهره از جاذبه احساس کنجکاوی‌اش را برمی‌انگیزد. نگاه منفی به مقامات شوروی، ایثار و فداکاری همرزمان، عمق فاجعه، شجاعت، ابهام و راز آلودگی، بی‌تجربگی، ایثار و فداکاری، انکار واقعیت و وجود شخصیت‌های بارز منفی در طول فیلم از مقولات برجسته‌ای است که باعث اقناع مخاطب شده است. درنهایت از بین مقوله‌‌های محوری به 2 دسته مقوله در کدگذاری انتخابی دست‌یافتیم که عبارت‌اند از: ۱- جاذبه متن: شامل جملات طلایی، القای مستقیم،استعاره و تکرار،2-تصویر شامل جاذبه ترس و جاذبه احساس محتوای ارائه‌شده در فیلم با تکیه‌بر تکنیک القای مستقیم از طریق جملات تأثیرگذار مهمترین عامل در این حوزه است. تأثیر خاص پیام‌ها بر مخاطبان کاملاً مشهود است. سریال بانفوذ در درون گیرنده پیام توانسته به هدف اصلی منبع که پروپاگاندای هالیوود است دست یابد.
امین فرخی حقیقت؛ امین طیب طاهر؛ محمدعلی هرمزی زاده
چکیده
پژوهش حاضر در پی بررسی و کشف گفتمان یا گفتمان‌های شکل‌گرفته پیرامون کودتای 28مرداد در تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی در گزارش‌های «ویژه شصتمین سالگرد کودتای 28مرداد» است. به همین منظور از نظریه‌های گفتمان و دیپلماسی رسانه‌ای استفاده‌شده است. روش بکار گرفته‌شده در پژوهش حاضر تحلیل گفتمان با استفاده از رویکرد گفتمان‌کاوی ون‌دایک ...
بیشتر
پژوهش حاضر در پی بررسی و کشف گفتمان یا گفتمان‌های شکل‌گرفته پیرامون کودتای 28مرداد در تلویزیون بی‌بی‌سی فارسی در گزارش‌های «ویژه شصتمین سالگرد کودتای 28مرداد» است. به همین منظور از نظریه‌های گفتمان و دیپلماسی رسانه‌ای استفاده‌شده است. روش بکار گرفته‌شده در پژوهش حاضر تحلیل گفتمان با استفاده از رویکرد گفتمان‌کاوی ون‌دایک است. متن موردمطالعه این پژوهش، 7 گزارش است که پس از بررسی، به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب‌شده و مورد گفتمان‌کاوی قرار گرفت. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد متون تمام گزارش‌ها از لحاظ سبک واژگانی، افراد و نهادهای مطرح‌شده در متن، قطب‌بندی، استنادها، پیش‌فرض‌ها، دلالت‌های ضمنی، مؤلفه‌های اجماع و توافق و گزاره‌های اساسی شباهت‌های بسیاری دارند. براساس یافته‌های تحقیق، اصلی‌ترین چهارچوب در دستور کار قرارگرفته در این گزارش‌ها و مستند در خصوص کودتای 28مرداد «چهارچوب دیپلماسی رسانه‌ای غرب» بوده است که گفتمان‌های مشترکی چون تقویت و برجسته کردن گفتمان «ملی-لبیرال»، گفتمان «ابرقدرتی آمریکا»، تاکید بر گفتمان «امپراطوری بریتانیا»، گفتمان «صلح‌طلبی»، گفتمان «اعتدال»، تضعیف گفتمان «استعمارستیزی» تضعیف گفتمان «اسلام سیاسی»، تخریب گفتمان «مارکسیسم» و رد گفتمان «مقاومت» با توجه به مبانی فلسفی و معرفت‌شناختی چهارچوب مورداشاره در هر گزارش برجسته شده است.
حمید محمدی؛ اکبر نصراللهی
چکیده
این مقاله به موضوع سیاست گذاری رسانه های نوین در ایران می‌پردازد. امروزه هرگونه سیاست‌گذاری رسانه‌ای مستلزم لحاظ کردن دیگر زمینه‌های ارتباطات از جمله فناوری‌های نوین ارتباطی است. هدف تحقیق شناسایی نقاط قوت،ضعف،فرصت ها و تهدیدهای سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین در ایران با محوریت سازمان صدا و سیما و مرکز ملی فضای مجازی است.
در این ...
بیشتر
این مقاله به موضوع سیاست گذاری رسانه های نوین در ایران می‌پردازد. امروزه هرگونه سیاست‌گذاری رسانه‌ای مستلزم لحاظ کردن دیگر زمینه‌های ارتباطات از جمله فناوری‌های نوین ارتباطی است. هدف تحقیق شناسایی نقاط قوت،ضعف،فرصت ها و تهدیدهای سیاست‌گذاری رسانه‌های نوین در ایران با محوریت سازمان صدا و سیما و مرکز ملی فضای مجازی است.
در این تحقیق با استفاده از روش ماتریس تحلیلی سوات، سیاست‌گذارهای سازمان صدا و سیما و مرکز ملی فضای مجازی در مواجهه با رسانه های نوین از طریق مصاحبه هدفمند با 26 نفر از کارشناسان و صاحبنظران حوزه رسانه و سیاست‌گذاری، مورد بررسی قرار گرفته است.
نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که نقاط ضعف سازمان صدا و سیما درسیاست گذاری رسانه های نوین بیشتر از نقاط قوت آن و تهدیدهای پیش روی این سازمان نیز بر فرصت‌های آن غلبه دارد که این سازمان باید با دستور کار قراردادن سیاست های علمی ، پرهیز از موازی کاری ،مقاومت در برابر فشار های غیر رسمی و بکارگیری سیاست های مخاطب پسندانه در راستای کاهش آسیب پذیری خود اقدام کند. در مقابل، نقاط قوت مرکز ملی فضای مجازی در سیاست گذاری این رسانه ها بیشتر از نقاط ضعف آن و فرصت‌های پیش روی این مرکز نیز بر تهدیدهای آن غلبه دارد که این مرکز نیز باید با نظارت هر چه بیشتر بر فضای مجازی کشور با تقویت زیر ساخت ها و ایجاد شبکه ملی اطلاعات ، سیاست گذاری در خصوص تولید محتوا با مضامین سبک زندگی ایرانی –اسلامی ، استفاده از توان شرکتهای دانش بنیان و بخش خصوصی در این حوزه وسیاست گذاری در راستای ارتقای سواد رسانه ای مردم از طریق این فناوری ها، از فرصت های بیرونی در راستای تقویت نقاط قوت خود بهره بیرد. این نتایج عناصر سیاسی و ایدئولوژیک و پیچیدگی فرایند‌های آن را در سیاست‌گذاری رسانه‌ای نشان می‌دهد.
محدثه مرجانی؛ اصغر فهیمی فر
چکیده
راجر اسکروتن، فیلسوف بریتانیایی، نقشی مؤثر در بسط زیبایی‌شناسی تحلیلی داشته است. وی علاوه بر حوزه‌های نظری، به بحث فلسفی پیرامون شاخه‌های هنری نیز ورود پیدا کرده است. یکی از مهمترین این مباحث، مربوط به مقاله عکاسی و بازنمایی است. اثر یادشده واکنش‌های بسیاری را به دنبال داشته است. یکی از مهمترین آنها از آن مک‌آیور لوپس است. این ...
بیشتر
راجر اسکروتن، فیلسوف بریتانیایی، نقشی مؤثر در بسط زیبایی‌شناسی تحلیلی داشته است. وی علاوه بر حوزه‌های نظری، به بحث فلسفی پیرامون شاخه‌های هنری نیز ورود پیدا کرده است. یکی از مهمترین این مباحث، مربوط به مقاله عکاسی و بازنمایی است. اثر یادشده واکنش‌های بسیاری را به دنبال داشته است. یکی از مهمترین آنها از آن مک‌آیور لوپس است. این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل منابع کتابخانه‌ای، ضمن تلخیص آراء اسکروتن و لوپس، به‌منظور برون‌رفت از دوگانه‌ی نیت‌مندی و علیّت در منازعات این‌دو در نسبت هنر و عکاسی، رویکردی نشانه‌شناسانه را پیشنهاد می‌دهد. در این رویکرد، عکس، همچون نشانه است، اما نشانه‌ای که از طریق راهه‌هایی، تمایل زیبایی‌شناختی ما را به خود عکس، و نه موضوع آن، باز می‌گرداند. بدین ترتیب، هسته‌ی اصلی تفکر اسکروتن، یعنی تمایل به خود عکس، حفظ میشود، و بازنمودی بودن آن، به حالت تعلیق در می‌آید. همچنین، امکان تبدیل عکس به هنر نیز، آن‌گونه که لوپس مد نظر دارد، فراهم میشود. بدین منظور، نمونه‌های عکس‌های نشانه‌ای و راهه‌های مربوط به آنها، معرفی می‌شوند. راهه‌های پیشنهادی عبارتند از: یادآوری، یادآوری و ایجاد امید/ترس، پرسشگری، پرسشگری و توبیخ/سرزنش، شگفتی و حیرت، تمرکز و انسجام‌بخشی، تفاوت بین اعمال اجتماعی، و توازن و تعادل اجتماعی.
فرشته لطفی؛ محمد اخگری؛ زهرا صفائیان
چکیده
نیاز به اطلاع‌رسانی، آموزش و بسیج مردم در جهت مقابله با بحران‌های طبیعی و غیرطبیعی از ضروریات جوامع امروز است که انتظار می‌رود رسانه‌ها پاسخگوی آن باشند. در عصر کنونی با پیشرفت تکنولوژی و تغییر سبک زندگی، شاهد هم‌افزایی رسانه‌ها با یکدیگر هستیم و این امر در شرایط بحران می‌تواند فرصت خوبی برای رسانه‌ای همچون رادیو باشد که با استفاده ...
بیشتر
نیاز به اطلاع‌رسانی، آموزش و بسیج مردم در جهت مقابله با بحران‌های طبیعی و غیرطبیعی از ضروریات جوامع امروز است که انتظار می‌رود رسانه‌ها پاسخگوی آن باشند. در عصر کنونی با پیشرفت تکنولوژی و تغییر سبک زندگی، شاهد هم‌افزایی رسانه‌ها با یکدیگر هستیم و این امر در شرایط بحران می‌تواند فرصت خوبی برای رسانه‌ای همچون رادیو باشد که با استفاده از ظرفیت فضای مجازی، پویش‌های همگانی را به‌عنوان راهکار بحران‌ها به‌کارگیرد. پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفته‌است و جامعه مورد بررسی برنامه‌های تولید شده در رادیو سلامت و مصاحبه با تهیه‌کننده‌های رادیو می‌باشد.تعداد 10 برنامه رادیو سلامت و 10 تهیه کننده در حوزه‌ی برنامه‌سازی پاندمی کرونا با محوریت پویش‌های اجتماعی به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و در تجزیه و تحلیل داده‌ها از کدگذاری نظری استفاده شده است. یافته‌ها حاکی از آن است که استفاده از ساختارهای کوتاه و خلاقانه‌ی برنامه‌سازی رادیو و بهره‌گیری حداکثری از ظرفیت‌های رسانه‌های اجتماعی به‌منظور بالا بردن تعامل و مشارکت مخاطبان از جمله مهمترین نکاتی است که برای برنامه‌سازان رادیویی در چنین شرایطی ضروری است. از این یافته‌ها به این نتیجه می‌رسیم بستر فضای مجازی نقش بسزایی در شکل‌گیری، تداوم و اقبال پویش‌های اجتماعی به خصوص در زمان بروز بحران دارد.
احمدرضا معتمدی؛ حورا معتمدی
چکیده
ظرفیت‌های خاص عنصر زمان ، چونان علمی و هنری بودن آن ، که می‌توان در دراماتیک‌سازی پدیده‌ها مورد نظر قرار گیرد، ویژگی منحصربفردی به آن در مقوله سینما بخشیده و خوانش های متفاوتی را دامن زده است، خوانش‌هایی که منجر به دریافت‌های متنوع میشود و قابلیت‌های نمایشی آن را هر چه بیشتر آشکار می‌سازد. یک خوانش متفاوت را از دریچه‌ی نظریه ...
بیشتر
ظرفیت‌های خاص عنصر زمان ، چونان علمی و هنری بودن آن ، که می‌توان در دراماتیک‌سازی پدیده‌ها مورد نظر قرار گیرد، ویژگی منحصربفردی به آن در مقوله سینما بخشیده و خوانش های متفاوتی را دامن زده است، خوانش‌هایی که منجر به دریافت‌های متنوع میشود و قابلیت‌های نمایشی آن را هر چه بیشتر آشکار می‌سازد. یک خوانش متفاوت را از دریچه‌ی نظریه دریافت و خصوصیاتی که در زمینه‌ی پژوهش‌های مختلف ایجاد می‌کند، می‌توان جستجو نمود.هدف اساسی این پژوهش، پاسخ دادن به این پرسش است که سینما چگونه زمان را عرضه می‌کند و مخاطب چگونه زمان را دریافت می‌کند؟ این مقاله توصیفی – تحلیلی است. وجه توصیفی آن بحث زمان از منظر متفکرین و تمرکز روی زمان سینمایی است و جنبه تحلیلی آن به بازنمایی زمان سینمایی از دریچه نظریه دریافت، پرداخته است .برای گردآوری اطلاعات نیز از روش کتابخانه‌ای استفاده شده‌است. در نتیجه‌ی پژوهش نشان داده شده است که مواردی چون پایان باز، نشانه‌ها و رمزگان سینمایی، نگاه های منتقدانه ( نقد‌گرایی)، تکرار و دریافت ابعاد جدید، پرکردن فضاهای خالی داستانی، دریافت متفاوت و وابسته به شرایط فردی و فکری و پیشینی و در هربار تماشا و... ازجمله ویژگی‌هایی است که از طریق آن، مخاطب می‌تواند به دریافت پدیده زمان در سینما نایل گردد.
احمدرضا معتمدی
چکیده
پیش‌ساختارهای فلسفی منازعه مونتاژ ـ میزانسن و رهیافت‌های پارادایم کلاسیک
چکیده
نظریه «مونتاژ» در فیلم، برساخته‌ی شکل‌گرایی است و نظریه «میزانسن» برخاسته از نگره مولف و دیدگاه واقع‌گرایی. به نظر می‌رسد که پیش ساختارهای فلسفی دو نظریه که یکی بر اصالت کل و ساختارگرایی استوار است و دیگری بر اصالت جزء و پدیدارشناسی، از ریشه‌ای عمیق ...
بیشتر
پیش‌ساختارهای فلسفی منازعه مونتاژ ـ میزانسن و رهیافت‌های پارادایم کلاسیک
چکیده
نظریه «مونتاژ» در فیلم، برساخته‌ی شکل‌گرایی است و نظریه «میزانسن» برخاسته از نگره مولف و دیدگاه واقع‌گرایی. به نظر می‌رسد که پیش ساختارهای فلسفی دو نظریه که یکی بر اصالت کل و ساختارگرایی استوار است و دیگری بر اصالت جزء و پدیدارشناسی، از ریشه‌ای عمیق در یک منازعه تاریخی- فلسفیِ دوران کلاسیک برخوردارند.
در دیدگاه مونتاژ، سینما بواسطه «تدوینِ» اجزاء به یک کلیت معنادار می‌رسد و در دیدگاه میزانسن «نما» یعنی جزء، خود هم افاده معنا می‌کند و هم واقعیت را پدیدارشناسی مینماید.
ردپایِ این تعارض در نظریه‌های معاصر در مقولات نشانهشناسی و معناشناسی و زبانشناسی گم شده است. مدعای این نوشتار بر آن است که امکان تقریب نظریه میزانسن و مونتاژ با پژوهش دقیق در آراء طرفین منازعه در لابلای اعترافات ناخودآگاه بهرغم تحفظ پارادایم فلسفه سنتی و کلاسیک، امکانپذیر و هموار است. روش تحقیق در این نوشتار برمبنای پژوهش کتابخانه‌ای و تحلیلی ـ توصیفی است.
واژگان کلیدی:
میزانسن، مونتاژ، نما، ساختارگرایی، پدیدارشناسی
