«انسانشناسی تصویری» اصطلاحی است ترکیبی که نمایندگی دو حوزه «فیلم» و «مردم‌‌‌‌‌‌نگاری» را به‌عهده دارد. هر یک از دو حوزه دارای روش‌‌‌‌‌‌ها و تکنیک‌‌‌‌‌‌های خاصی هستند که برای دیدن پدیده‌‌‌‌‌‌ها و پرداخت رویدادها از آن‌ها کمک میگیرند. بدیهی است تفاوت‌‌‌‌‌‌های نسبتاً عمیقی بین این دو حوزه وجود دارد که ناشی از تفاوت‌‌‌‌‌‌های ماهوی و اختلاف روش بین آنهاست. اولی با متن نوشتاری سر و کار دارد و کار خود را با مبانی نظری آغاز و با تحلیل و گزارشنویسی خاتمه میدهد، درحالی‌که دیگری با «نوار سلولوئید» کار می‌‌‌کند و کار خود را با ایده آغاز و نهایتاً با فیلمبرداری و نمایش دستاوردها فیصله میدهد. این‌که چطور می‌‌‌‌‌‌توان از یک تفکر مردمشناختی مبتنی بر متن نوشتاری به یک تفکر مردمشناختی مبتنی بر نما و سکانس رسید؟ پرسشی است که در این مقاله مبنای بررسی قرار گرفته است. همچنین در این مقاله تلاش شده است تا ضمن مروری کوتاه بر دو حوزه مردمشناسی و فیلم مستند، نحوه شکلگیری انسانشناسی تصویری، بازنمایی حس در انسانشناسی تصویری و تمایزات برجسته در این حوزه به اختصار بیان شوند.
)