در این مقاله مفهوم آیین در فیلم سینمایی آواتار(2010) بررسی شده‌است. چارچوب نظری این پژوهش براساس نظریه‌های: 1) ارتباطات آیینی رودنبولر[1]، 2) نماد/ فرهنگ‌گرایی گیرتز، 3) سینمای غالب هالیوود و 4) جهانی‌سازی رونالد رابرتسون است. پرسش اصلی این است که آیین در آواتار به چه معنا و خصلت‌های بین‌فرهنگی آن کدام است. برای تحلیل داده‌ها از روش نشانه‌شناختی تصویری استفاده شده‌است. روش نمونه‌گیری، هدفمند و واحد تحلیل «صحنه» است. تحلیل پایانی نشان می‌دهد که: 1) «تلفیق» در«آیین ناوی‌ها» به اوج می‌رسد. این آیین تلفیقی از آیین‌های هندو، بودایی، چینی، ژاپنی وآیین کابالیستی یهودی است. این تلفیق می‌تواند مقدمة شکل‌گیری یک آیین جهان ـ ساخت غیرتوحیدی باشد. 2) علم‌گرایی صلح‌طلب روی دیگر آیین‌گرایی طبیعت‌پرست است و «سبک ـ آیین» آواتار گونه‌شناسی جدیدی در سینمای هالیوود برای ایدئولوژی نرم است.3) از تحلیل سیاسی فیلم این گونه برمی‌آید که آواتار، نقد نرمی بر جنگ ویتنام است.
)