عباس کریمیان؛ سید محمد مهدی موسوی مهر؛ علی اصغر باقرزاده
چکیده
مفهوم خدا و توحید، از مفاهیم بنیادین و سنگ بنای مفاهیم اعتقادی است؛ اما درک صحیح از «خداباوری» و مفاهیمی کلیدی آن برای کودکان دورۀ پیش‌عملیاتی آسان نیست، چراکه این مفاهیم انتزاعی است. رسانۀ ملی با اتخاذ شیوه‌های مناسب و در اختیار داشتن ظرفیت‌های عظیم آموزشی و تربیتی ازجمله شبکه‌های تخصصی کودکان می‌تواند نقش اساسی داشته باشد. ...
بیشتر
مفهوم خدا و توحید، از مفاهیم بنیادین و سنگ بنای مفاهیم اعتقادی است؛ اما درک صحیح از «خداباوری» و مفاهیمی کلیدی آن برای کودکان دورۀ پیش‌عملیاتی آسان نیست، چراکه این مفاهیم انتزاعی است. رسانۀ ملی با اتخاذ شیوه‌های مناسب و در اختیار داشتن ظرفیت‌های عظیم آموزشی و تربیتی ازجمله شبکه‌های تخصصی کودکان می‌تواند نقش اساسی داشته باشد. در این پژوهش دادهها از طریق روش اسنادی و مصاحبۀ نیم ساختیافته از کارشناسان مربوط گردآوریشده و سپس از طریق روش تحلیل تفسیری و تحلیل مضمون، موردبررسی قرارگرفتهاند. یافتههای پژوهش بیانگر این است که برای تقویت خداباوری در کودک 4 -7 ساله میتوان سه دسته از روشهای شناختی، عاطفی و رفتاری پیشنهاد داد. عینیسازی مفهوم خدا، الگوسازی، تلقین انگارهها و نمادسازی ذیل راهکارهای دسته شناختی قرار دارند. ایجاد جاذبهها، از بین بردن عوامل دافعۀ خداباوری و استفاده از الگوهای روابط انسانی عاطفی ناظر به راهکارهای عاطفی هستند. قراردادن کودک در فضاهای معنوی و روحبخش توسط رسانه، استفاده از الگوهای رفتارساز و تمرین عملی مناسک ساده دینی از طریقه رسانه به تقویت بعد رفتاری میپردازند.
سید محمد مهدی موسوی مهر؛ مجید شریف خدایی؛ احسان هنرمند نیا
دوره 10، شماره 24 ، مهر 1393، ، صفحه 9-26
چکیده
برنامه‌های رادیویی با بیان خاص رادیو در قالب‌های مختلف و با هدف فرهنگ‌سازی، آموزش، اطلاع‌رسانی، ایجاد مشارکت اجتماعی، صمیمیت و هم‌ذات‌پنداری با مخاطبان تولید می‌شود. یکی از قالب‌های رایج در دنیای رادیو، نمایش رادیویی است. نمایش، اقتصادی‌ترین وسیله‌ی بیانی ممکن برای تبیین حالت‌ها، تنش‌ها و احساسات و همچنین موشکافی مناسبات ...
بیشتر
برنامه‌های رادیویی با بیان خاص رادیو در قالب‌های مختلف و با هدف فرهنگ‌سازی، آموزش، اطلاع‌رسانی، ایجاد مشارکت اجتماعی، صمیمیت و هم‌ذات‌پنداری با مخاطبان تولید می‌شود. یکی از قالب‌های رایج در دنیای رادیو، نمایش رادیویی است. نمایش، اقتصادی‌ترین وسیله‌ی بیانی ممکن برای تبیین حالت‌ها، تنش‌ها و احساسات و همچنین موشکافی مناسبات و روابط متقابل انسان‌ها است. قالب نمایشی، تماشاگر یا شنونده را در درک و تفسیر متن پوشیده‌ای که در پشت متن مشهود قرار گرفته است آزاد می‌گذارد.
یکی از راه‌های تولید نمایشنامهی رادیویی، اقتباس از دیگر آثار هنری است. رایج‌ترین نوع اقتباس، اقتباس از متون مکتوب است. زبان فارسی از نظر منابع کهن از غنای بالایی برخوردار است. نمایش‌نامه نویسان رادیویی در حین اقتباس از آثار کهن ادبی باید تلاش کنند تا همان مفاهیم منتقل شود. دیگر وظیفه‌ی آن‌ها، شکل‌دهی و ساختاربخشی به متن جدید است تا برای شنونده‌ی امروزی جذاب و قابل پذیرش باشد.
این پژوهش به روش کتابخانه‌ای اسنادی انجام شده و سعی کرده تا با شناسایی و معرفی عناصر حکایت‌های عرفانی و مقایسه‌ی آن‌ها با عناصر نمایشنامهی رادیویی، به اشتراکات و تفاوت‌های میان این دو دست یابد. هدف پژوهش این است که با استفاده از این یافته‌ها بتواند از حکایت‌های عرفانی کهن، جهت تولید نمایشنامهی رادیویی اقتباس کند.
