وحیداله موسوی؛ روناک رنجی
چکیده
سینمای ملی، متمایز از سینمای «جریان اصلی» یا مترادف با «سینمای هنری» نیست. فیلم‌‌های توده‌‌پسند نیز بیانگر منش‌‌های ملی و حاکی از رابطۀ درهم‌‌تنیدۀ نظام ژانری و سینمای ملی‌‌اند. درعین‌‌حال، ژانرها و سینمای ملی با چالشهای متعددی از حیث تعاریف، مرزبندی‌‌ها و کارکردهای گوناگون مواجه‌اند. ژانرها به مثابة ...
بیشتر
سینمای ملی، متمایز از سینمای «جریان اصلی» یا مترادف با «سینمای هنری» نیست. فیلم‌‌های توده‌‌پسند نیز بیانگر منش‌‌های ملی و حاکی از رابطۀ درهم‌‌تنیدۀ نظام ژانری و سینمای ملی‌‌اند. درعین‌‌حال، ژانرها و سینمای ملی با چالشهای متعددی از حیث تعاریف، مرزبندی‌‌ها و کارکردهای گوناگون مواجه‌اند. ژانرها به مثابة پاره‌‌گفتارهای سینمای ملی، روندمحور و همواره در معرض تحول و بازنگری‌‌اند. هدف این مقاله، بررسی تبادلات، هم‌پوشانی‌‌ها، ظرفیتها و چالشهای نظریه‌‌های ژانر و سینمای ملی، مواجهه با پویش‌‌های درونی و بیرونی امر ملی و نقش تأثیرگذار دولت‌‌هاست. در این مقاله برای بررسی ظرفیتها و چالشهای سینمای ملی ـ ژانری از روش تحلیل منطقی و استدلال قیاسی بهره گرفته شده و از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه‌ای، داده های مورد نیاز گردآوری شدهاند. یافتهها نشان میدهند که الگوی سینمای ملی ـژانری میتواند از ظرفیت ها و امکانات ژانر و امر ملی بهره بگیرد. این الگوی کارآمد میتواند بازتاب تفاوت‌‌های فرهنگی و اجتماعی و واقعیت‌‌های چندگانۀ اجتماع در برهه‌‌های گوناگون باشد. لایه های معنایی و نحوی پاره‌‌گفتارهای امر ملی حاوی سنت‌‌ها، ارزش‌‌های اجتماعی و فرهنگی و واقعیت‌‌های چندگانة ملی اند. الگوی سینمای ملی ـ ژانری میتواند با اتخاذ راه کاری انعطاف پذیر برای تعریف و بازتعریف مرزهای درونی و بیرونی اش، استمرار یابد.
