محمد شهبا؛ مانیا محسنی
چکیده
این مقاله با بررسی عنصر شخصیت به عنوان یکی از مهم‌ترین عناصر فیلمنامه‌نویسی برای سینما و تلویزیون به مقایسة فنون شخصیت‌پردازی بکار رفته در فیلم و مجموعة تلویزیونی اقتباسی فارگو می‌پردازد. چگونگی اقتباس از سینما برای تلویزیون بطور کلی تاکنون مورد بررسی دقیق قرار نگرفته است. روش تحقیق در این مقاله بر دیدگاه ساختارشکنانة دن سیگر ...
بیشتر
این مقاله با بررسی عنصر شخصیت به عنوان یکی از مهم‌ترین عناصر فیلمنامه‌نویسی برای سینما و تلویزیون به مقایسة فنون شخصیت‌پردازی بکار رفته در فیلم و مجموعة تلویزیونی اقتباسی فارگو می‌پردازد. چگونگی اقتباس از سینما برای تلویزیون بطور کلی تاکنون مورد بررسی دقیق قرار نگرفته است. روش تحقیق در این مقاله بر دیدگاه ساختارشکنانة دن سیگر در گسست از قواعد ساختار سهپردهای استوار است. به این منظور، نخست نظرهای کلاسیک دربارة شخصیت‌پردازی، قراردادهای رایج و فرمولی در این زمینه مورد بررسی قرار میگیرند. بر اساس یافتههای این مقاله، فنون بکار رفته به منظور بسط شخصیتپردازیها و روابط بین شخصیتها در فارگو شامل این موارد است: انتساب ویژگیها و نقصهایی به شخصیت به منظور همراه کردن مخاطب با آنها؛ بسط روابط بین شخصیتهای اصلی با شخصیتهای فرعی و با یکدیگر؛ تبدیل شخصیتهای دوبعدی به شخصیتهای سهبعدی؛ تبدیل شخصیتهای فرعی به شخصیتهای اصلی؛ حذف یا افزودن شخصیتهای فرعی؛ و افزودن شخصیتهایی کاملاً جدید. بر اساس یافتههای این مقاله، روش «اشتقاق شخصیتهای فرعی از شخصیتهای اصلی یا فرعی» رایجترین روش برای گسترش فیلمنامة سینمایی به مجموعة تلویزیونی است.
