احمدرضا معتمدی؛ حورا معتمدی
چکیده
ظرفیت‌های خاص عنصر زمان ، چونان علمی و هنری بودن آن ، که می‌توان در دراماتیک‌سازی پدیده‌ها مورد نظر قرار گیرد، ویژگی منحصربفردی به آن در مقوله سینما بخشیده و خوانش های متفاوتی را دامن زده است، خوانش‌هایی که منجر به دریافت‌های متنوع می‌شود و قابلیت‌های نمایشی آن را هر چه بیشتر آشکار می‌سازد. یک خوانش متفاوت را از دریچه‌ی نظریه ...
بیشتر
ظرفیت‌های خاص عنصر زمان ، چونان علمی و هنری بودن آن ، که می‌توان در دراماتیک‌سازی پدیده‌ها مورد نظر قرار گیرد، ویژگی منحصربفردی به آن در مقوله سینما بخشیده و خوانش های متفاوتی را دامن زده است، خوانش‌هایی که منجر به دریافت‌های متنوع می‌شود و قابلیت‌های نمایشی آن را هر چه بیشتر آشکار می‌سازد. یک خوانش متفاوت را از دریچه‌ی نظریه دریافت و خصوصیاتی که در زمینه‌ی پژوهش‌های مختلف ایجاد می‌کند، می‌توان جستجو نمود.هدف اساسی این پژوهش، پاسخ دادن به این پرسش است که سینما چگونه زمان را عرضه می‌کند و مخاطب چگونه زمان را دریافت می‌کند؟ این مقاله توصیفی – تحلیلی است. وجه توصیفی آن بحث زمان از منظر متفکرین و تمرکز روی زمان سینمایی است و جنبه تحلیلی آن به بازنمایی زمان سینمایی از دریچه نظریه دریافت، پرداخته است .برای گردآوری اطلاعات نیز از روش کتابخانه‌ای استفاده شده‌است. در نتیجه‌ی پژوهش نشان داده شده است که مواردی چون پایان باز، نشانه‌ها و رمزگان سینمایی، نگاه های منتقدانه ( نقد‌گرایی)، تکرار و دریافت ابعاد جدید، پرکردن فضاهای خالی داستانی، دریافت متفاوت و وابسته به شرایط فردی و فکری و پیشینی و در هربار تماشا و... ازجمله ویژگی‌هایی است که از طریق آن، مخاطب می‌تواند به دریافت پدیده زمان در سینما نایل گردد.
