محدثه مرجانی؛ علی اصغر فهیمی فر
چکیده
راجر اسکروتن، فیلسوف بریتانیایی، نقش مؤثری در بسط زیبایی‌شناسی تحلیلی داشته‌است. وی علاوه بر حوزه‌های نظری، به بحث فلسفی پیرامون شاخه‌های هنری نیز پرداخته است. یکی از مهم‌ترین مباحث این حوزه، مربوط به مقاله عکاسی و بازنمایی می‌باشد، که واکنش‌های بسیاری را بدنبال داشته و یکی از بهترین واکنشها، اثر مک‌آیور لوپس است. این ...
بیشتر
راجر اسکروتن، فیلسوف بریتانیایی، نقش مؤثری در بسط زیبایی‌شناسی تحلیلی داشته‌است. وی علاوه بر حوزه‌های نظری، به بحث فلسفی پیرامون شاخه‌های هنری نیز پرداخته است. یکی از مهم‌ترین مباحث این حوزه، مربوط به مقاله عکاسی و بازنمایی می‌باشد، که واکنش‌های بسیاری را بدنبال داشته و یکی از بهترین واکنشها، اثر مک‌آیور لوپس است. این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل منابع کتابخانه‌ای، ضمن تلخیص آرای اسکروتن و لوپس، به‌منظور برون‌رفت از دوگانه‌ی نیت‌مندی و علیّت، در منازعات این دو در نسبت هنر و عکاسی، رویکردی نشانه‌شناسانه را پیشنهاد می‌دهد. در این رویکرد، عکس همچون نشانه است؛ اما نشانه‌ای که از طریق راهه‌هایی، تمایل زیبایی‌شناختی ما را به خود عکس و نه به موضوع آن، باز می‌گرداند. بدین ترتیب، هسته اصلی تفکر اسکروتن، یعنی تمایل به خود عکس، حفظ می‌شود و بازنمودی بودن آن، به حالت تعلیق در می‌آید. همچنین، امکان تبدیل عکس به هنر نیز، آن‌گونه که لوپس مدنظر دارد، فراهم می‌گردد. به این منظور، نمونه‌هایی از عکس‌های نشانه‌ای و راهه‌های مربوط به آنها ، معرفی می‌شوند. راهه‌های پیشنهادی عبارتند از: یادآوری، یادآوری و ایجاد امید/ترس، پرسشگری، پرسشگری و توبیخ/سرزنش، شگفتی و حیرت، تمرکز و انسجام بخشی، تفاوت بین اعمال اجتماعی، توازن و تعادل اجتماعی.
