علی فرزین فرد؛ محمد اخگری؛ مجید شریف خدایی
چکیده
عبید زاکانی از بزرگترین طنزپردازان و منتقدان اجتماعی تاریخ ادبیات فارسی است و آثار او گنجینه‌ی عظیمی از شگردها، شیوه‌ها و نکات آموختنی است. رسانه‌ی رادیو به عنوانی رسانه‌ای فراگیر و پر اهمیت که بخش مهمی از تاریخچه‌ی آن را متون و نمایش‌های طنز تشکیل می‌دهد باید از این ظرفیت عظیم بهره‌برداری کند. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی استفاده ...
بیشتر
عبید زاکانی از بزرگترین طنزپردازان و منتقدان اجتماعی تاریخ ادبیات فارسی است و آثار او گنجینه‌ی عظیمی از شگردها، شیوه‌ها و نکات آموختنی است. رسانه‌ی رادیو به عنوانی رسانه‌ای فراگیر و پر اهمیت که بخش مهمی از تاریخچه‌ی آن را متون و نمایش‌های طنز تشکیل می‌دهد باید از این ظرفیت عظیم بهره‌برداری کند. هدف از این پژوهش بررسی چگونگی استفاده از ظرفیت‌های آثار عبید در رادیو از طریق شناخت ویژگیهای طنز رادیویی و شناخت شگردهای طنز پردازی عبید زاکانی است. این تحقیق بر مبنای روش اسنادی، مصاحبه و تحلیل محتوا صورت گرفته است و رسایل طنز و هم چنین کارشناسان ادبی و رادیویی و درامشناس، جامعهی مورد بررسی این پژوهش بودهاند. شگردهای طنزپردازی عبید مبتنی بر توجه به اصل تناقض و تضاد و نقیضهپردازی و استفاده از آیرونی و ادبیات کنایی است. از آنجا که متن رادیویی باید دارای ایجاز، صراحت، روشنی و خیال انگیزی باشد، این ویژگیها در آثار عبید به خصوص در حکایات کوتاه طنزآمیز او به وضوح مشهود است.
