مجید شریف خدایی
چکیده
قدمت طنز در غرب، به آغاز فعالیت‌های نمایشی یونان باستان و سپس روم باستان باز می‌گردد و در شرق، در نزد شاعران بزرگی همچون رودکی، سنایی، انوری، سعدی، حافظ، مولوی و دیگر شاعران به فراوانی قابل مشاهده است. نکته مهم در این متون، پذیرش آنها به‌عنوان نوعی بیان ادبی، به‌قصد اصلاح امور است و صرفاً تفنن و تسلط بر ادبیات، مورد نظر نیست. پیشرفت ...
بیشتر
قدمت طنز در غرب، به آغاز فعالیت‌های نمایشی یونان باستان و سپس روم باستان باز می‌گردد و در شرق، در نزد شاعران بزرگی همچون رودکی، سنایی، انوری، سعدی، حافظ، مولوی و دیگر شاعران به فراوانی قابل مشاهده است. نکته مهم در این متون، پذیرش آنها به‌عنوان نوعی بیان ادبی، به‌قصد اصلاح امور است و صرفاً تفنن و تسلط بر ادبیات، مورد نظر نیست. پیشرفت ادبیات، مدیون توجه به متن جامعه است. سیر و روند نظریه‌های ادبی نیز نشان می‌دهد، طنز زبان «کردار و کنش» است. این نوع نگاه به طنز، مخاطب و جامعه را آماده کنش و تغییر رفتار می‌کند و طنز را کنشی دیالکتیک‌وار در متن جامعه می‌داند، که بر رفتار مخاطب تأثیر می‌گذارد و او را آماده پذیرش تغییر می‌کند. براساس این معیار، بسیاری از مطالب خنده‌دار طنز نیستند؛ چرا که ما را به کنش و تغییر وانمی‌دارند و هیچ‌گونه وضعیت دراماتیک و سویه اجتماعی در آنها مشاهده نمی‌شود.در این مقاله تلاش شده است، سویه‌های اجتماعی طنز دراماتیک، به روش اسنادی بررسی شود. نتایج تحقیق نشان می‌دهد، امروزه ترکیب طنز با تراژدی، با حوصله بشر سازگارتر است و انسان‌ها با آن بیشتر به تغییر و تفکر و آرامش می‌رسند. با این ملاحظات، طنزِ کسی قوی‌تر است که تراژدی را خوب می‌فهمد و کسی طنز را خوب می‌فهمد که تا مرز تراژدی رفته و برگشته است.
الهه عطاردی
چکیده
طنز و شوخ‌طبعی، از عناصر بنیادی در تولید و پخش پیام‌های رسانه‌ای برای کودکان است. برای تولیدکنندگان برنامه‌های کودک در رسانه، دست‌یابی به ارتباطی موفق با مخاطب کودک، در گرو به‌کارگیری زبانی مناسب و قابل درک برای کودکان است، از‌این‌رو، بهره‌گیری از عنصر طنز و شوخ طبعی به‌‌مثابه ابزاری کارآمد برای ارتباط و جذب کودکان در رسانه ...
بیشتر
طنز و شوخ‌طبعی، از عناصر بنیادی در تولید و پخش پیام‌های رسانه‌ای برای کودکان است. برای تولیدکنندگان برنامه‌های کودک در رسانه، دست‌یابی به ارتباطی موفق با مخاطب کودک، در گرو به‌کارگیری زبانی مناسب و قابل درک برای کودکان است، از‌این‌رو، بهره‌گیری از عنصر طنز و شوخ طبعی به‌‌مثابه ابزاری کارآمد برای ارتباط و جذب کودکان در رسانه محسوب می شود و جایگاهی ویژه دارد. به کارگیری موفق طنز در تولیدات رسانه‌ای ویژه کودکان، به شناخت کودک و ویژگی‌های رشد او، شناخت طنز و مفهوم آن و تسلط بر رسانه و ظرفیتهای آن در ساخت موقعیتهای طنزآمیز بستگی دارد. طنز، آموزش بسیاری مسائل و موضوعهای تربیتی را در قالب غیرمستقیم و به زبانی موثر و مفرح برای کودکان ممکن میسازد و نیاز او به سرگرمی و شادی را برآورده و زمینه رشد او را فراهم میسازد. این مقاله، به روش پژوهش کتابخانهای، تلاش می‌کند ضمن تبیین مفهوم طنز کودک با در نظر گرفتن اهداف تربیتی و آموزشی طنز و ویژگی های آن، ضمن تاکید بر اهمیت طنزپردازی برای مخاطب کودک، چگونگی کاربرد طنز را در برنامه‌های کودک بررسی نماید.
محمد رضا رضایی بایندر؛ ثریا احمدی
چکیده
در این مقاله، ویژگی‌ها و مختصات طنز کودکان مورد بررسی قرار گرفته است. کانون اصلی مباحث مطرح در این گستره، تفاوت‌های رشدی و تحولی و محدودیت‌های شناختی کودکان در دریافت، پردازش و درک اطلاعات، بویژه اطلاعات رسانه‌ای است. کمّیت و کیفیت پردازش اطلاعات در کودکان تفاوت ماهوی با بزرگسالان دارد. از این رو باید در تمام محتواهایی که در ...
بیشتر
در این مقاله، ویژگی‌ها و مختصات طنز کودکان مورد بررسی قرار گرفته است. کانون اصلی مباحث مطرح در این گستره، تفاوت‌های رشدی و تحولی و محدودیت‌های شناختی کودکان در دریافت، پردازش و درک اطلاعات، بویژه اطلاعات رسانه‌ای است. کمّیت و کیفیت پردازش اطلاعات در کودکان تفاوت ماهوی با بزرگسالان دارد. از این رو باید در تمام محتواهایی که در قالب‌های مختلف کلامی، نوشتاری، تصویری و چندرسانه‌ای برای آنان تهیه می‌شوند، این اصل مهم مدنظر باشد و مفهوم طنز برای کودکان نیز باید در همین چارچوب مورد بررسی قرار گرفته و ویژگی‌ها و ابعاد آن تبیین شوند. در این مقاله، کودکی سن تقویمی از خردسالی تا سن ۹ سالگی، یعنی قبل از مرحله تحول شناختی عملیات منطق صوری و انتزاعی را در برمی‌گیرد. از این منظر، طنز نیز در چارچوب نظام ادراکی کودکان تعریف شده و شامل هرگونه محتوایی می‌شود که باعث هیجان مثبت در کودک شده و خنده در پی داشته باشد.برای واکاوی ویژگی‌های طنز کودکان، بخصوص طنز رسانه‌ای، ضمن تأکید بر رابطه منحصر به فرد کودکان و رسانه‌ها، انواع محتواهای طنز بر اساس الگوی ریخت‌شناسی آرتور آسابرگر مقوله‌بندی شده و طنزهای قابل درک برای کودکان معرفی شده‌اند. همچنین با توجه به اهمیت خنده در این رویکرد، سیرتحول خنده بر مبنای رشد تقویمی و شناختی کودکان ترسیم شده و شناخت‌شناسی تحول طنز در کودکان، با تکیه بر پژوهش‌های گذشته، مورد بررسی قرار گرفته است.
