حسن زریابی یکتا
چکیده
انیمیشن از مهم‌ترین قالب‌های برنامه سازی تلویزیونی ایران است. گروه های سنتی متنوعی- بویژه کودکان و نوجوانان- به‌تماشای برنامه‌های شبکه‌های مختلفی چون پویا و امید می‌نشینند. در رقابت سخت بین شبکه های تلویزیونی صداوسیما و شبکه‌های خارجی و رسانه‌های مختلف، انیمیشن‌هایی موفق می‌شوند که مخاطب خود را بهتر شناخته و تولیدات ...
بیشتر
انیمیشن از مهم‌ترین قالب‌های برنامه سازی تلویزیونی ایران است. گروه های سنتی متنوعی- بویژه کودکان و نوجوانان- به‌تماشای برنامه‌های شبکه‌های مختلفی چون پویا و امید می‌نشینند. در رقابت سخت بین شبکه های تلویزیونی صداوسیما و شبکه‌های خارجی و رسانه‌های مختلف، انیمیشن‌هایی موفق می‌شوند که مخاطب خود را بهتر شناخته و تولیدات مفهومی خود را براساس نظرات آنها پایه‌ریزی کنند. هدف این پژوهش، سنجش نگرش کودکان ایرانی پیرامون ظاهر بصری شخصیت‌ها در انیمیشن تلویزیونی است. بر همین اساس، مؤلف با استناد به پاسخ پرسش‌نامه‌هایی که به مخاطبان کودک در سراسر ایران ارائه شد، این پژوهش را انجام داده است. جامعۀ آماری پژوهش، شامل کودکان پسر و دختر 6 تا 11 سال (مقطع ابتدایی سالهای اول و دوم) در کشور بود. پرسش‌نامه‌ها نیز بر سنجش میزان علاقه‌مندی کودکان شاخصهایی مانند رنگ، لباس، مو، چشم و دیگر شاخص هایی از این قبیل متمرکز بود. کودکانی با تفاوت‌های فرهنگی- اجتماعی از پنج ناحیه کشور (ساری، مشهد، زاهدان، بندرعباس، یزد، سنندج و تبریز) به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و با گردآوری پرسش‌نامه‌های حضوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها به‌صورت توصیفی، این پژوهش از بین 1393 نفر فراوانی بین دختر و پسر به انجام رسید. علاقه‌مندی بیشتر کودکان ایرانی به رنگ‌های گرم، فضای بومی و سنتی، خطوط منحنی، منظم، اشکال پرداخت‌شده، اندام متوسط، قدبلند، ابروهای ناپیوسته، موهای روشن، چشم روشن شخصیت ها بود این ویژگی ها، شاخص هایی هستند که می‌توانند برای خلق برنامه های تلویزیونی، موردتوجه هنرمندان انیمیشن قرار گیرند تا براساس سلیقۀ مخاطبان، آثاری جذاب تولید کنند.
