نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد یار گروه فقه و حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات(نویسنده مسئول)

2 دانشجوی دکترای فقه و حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات

3 استادیار گروه فقه و حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد محلات

چکیده

تبلیغات بازرگانی مستعد درگیر شدن با مسائل حقوقی و مسئولیت‌آور است. ازجمله زمینه‌های مسئولیت‌زا یا ضمان‌آور، قواعد و موضوعات فقهی هستند که میزان عدم رعایت آنها در تبلیغ، با گمراهی و فریب منجر به خسارت مادی و معنوی به مخاطب تناسب دارد. یافته‌های تحقیق «کنکاشی در رعایت قواعد فقهی در تبلیغات بازرگانی تلویزیونی» که پیشتر انجام شده بود، نشان می‌داد از بین دوازده قاعده و موضوع فقهی ضمان‌آور، دو قاعدۀ تدلیس و نجش بیشترین موارد انحراف را دارا بوده‌اند. این تحقیق، با رویکرد روندپژوهی، میزان رعایت موضوعات فقهی تدلیس و نجش را با تبلیغات بازرگانی غیرتکراری پخش‌شده از شبکۀ اول سیمای جمهوری اسلامی ایران از سال 1388 تا 1397 (4760 آگهی که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند) را بررسی نموده است. نتایج نشان داد که درمجموع آگهی‌های پخش‌شده، 8/7 درصد تخلف در متغیر نجش و 7/9 درصد تخلف در متغیر تدلیس وجود دارد. این موضوع نشان‌دهندۀ وضعیت به نسبت مناسب آگهی‌های بازرگانی سیما از منظر رعایت این دو موضوع فقهی است. بیشترین انحراف تبلیغات بازرگانی، در متغیر نجش، مقوله‌های «تمجید غیرقابل اثبات» و در متغیر تدلیس نیز مقوله تدلیس سلبی است. همچنین بیشترین فراوانی رعایت نکردن تدلیس و نجش در تبلیغات مؤسسه‌های مالی، بانک‌ها و بیمه‌ها بوده است. روند عدم رعایت متغیرهای پژوهش از نظم منطقی (سیر صعودی یا نزولی منظم) برخوردار نبوده و در سال‌های 1389 و 1395، بیشترین میزان انحراف در مقایسه با سال‌های دیگر مشاهده شده است. یافته‌های تحقیق مؤید نظریۀ مسئولیت اجتماعی بوده و مطابق نظریۀ کاشت بر اهمیت توجه و رعایت متغیرهای مبتنی بر قواعد و موضوعات فقهی نقش بسزایی در انحراف یا تخلف که از اهداف تبلیغ سالم و مفید است، تأکید دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Research on the Trend of Observing Islamic Jurisprudence Rules in TV Commercials

نویسندگان [English]

  • alireza salimi 1
  • mehdi yousef 2
  • alireza hossaini 3

1 Assistant Professor, Department of Jurisprudence and Law, Islamic Azad University, Mahallat Branch

2 Ph.D Student of Law and Jurisprudence, Islamic Azad University, Mahallat Branch

3 Assistant Professor, Department of Jurisprudence and Law, Islamic Azad University, Mahallat Branch

چکیده [English]

Commercials are prone to get involved with Islamic legal and liability issues. Among the range of liabilities are Islamic jurisprudential rules which identify the extent of non-compliance with commercials that is proportionate to misleading and deceptive commercials leading to material and spiritual harm to the audience. The findings of an earlier study on ‘Adherence to jurisprudence in TV commercials’ revealed that out of twelve rules and the obligatory jurisprudence rules, two rules of teaching and non- judgment deviated the most. This research has been carried out to investigate the trend of observing the Islamic jurisprudence subjects of teaching and Najjah by non-repetitive commercials broadcast by channel one of IRIB as of 2009 to 2018 selecting 4760 ads using simple random sampling method. The results showed that, in total, there were 8.7 percent breach of Najjah variables and 7.9 percent breach of teaching variables. This reflected a relatively appropriate status of commercials considering these two jurisprudential topics. The trend of non-observing the research variables did not have a logical order i.e. regular ascending or descending and the highest deviation was observed in the years 2016 and 2010. The research findings support the theory of social responsibility and emphasize the importance of paying attention to variables based on which the rules and jurisprudential issues play a significant role in distorting or violating healthy and useful propaganda goals.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Jurisprudential Rules
  • Commercials
  • Content Analysis
  • the Rule of Teaching
ابن منظور، محمد بن مکرم (1405 ق). لسان العرب، بیروت: کتابخانه دیجیتال مؤسسه تحقیقات و نشر معارف اهل‌البیت (ع).
اکبری، کمال و بهنام لطفی خانچی (1397). «تحلیل نشانه‌شناختی آگهی‌های بازرگانی تلویزیون جمهوری اسلامی ایران از منظر سبک زندگی»، فصلنامه علمی رسانه‌های دیداری و شنیداری، شماره 27: 186-149.
امیرحسینی، امین و محمدرضا برزویی (1395).«عوامل رافع مسئولیت مدنی رسانه‌های جمعی در نظام حقوقی ایران»، فصلنامه علمی مطالعاتفرهنگـ ارتباطات، شماره 68: 51-29.
امین، امیرمهدی (1388). «مفهوم تدلیس و فریب و جایگاه آن در حقوق انگلیس، ایران و فقه امامیه»، مجموعه مقالات: نشریه داخلی، شماره 64: 60-57.
انصاری، مرتضی (1394 ق). مکاسب، تعلیقات محمد کلانتر، قم: دارالکتاب.
بروجردی، مهدخت و الهه ایرانی‌پور (1390). «میزان انطباق تبلیغات بازرگانی شبکه اول سیما با دستورالعمل تبلیغاتی سازمان صداوسیما»، فصلنامه علوم اجتماعی، شماره 54: 275 -245.
بدیعی، نعیم (1375). تجزیه‌وتحلیل محتوا نحوه مطالبه ضریب قابلیت اعتماد، تحقیق در علوم انسانی.
جـاودان اصل، بهرام (1381‌).«بررسی‌ اصول و معیارهای تبلیغات تجاری در رادیو و تلویزیون»، فصلنامه‌ پژوهش و سـنجش (ویـژه تبلیغات بازرگانی و رسانه)، شماره 29: 278-245.
حلی، حسن بن یوسف (1420 ق). تحریر الاحکام الشرعیه، قم: مؤسسۀ امام صادق (ع).
خویی، ابوالقاسم (1412 ق). مصباح الفقاهه، بیروت: دارالهادی.
سورین، ورنر و تانکارد، جیمز (1397). نظریه‌های ارتباطات، ترجمۀ علیرضا دهقان، چاپ سوم، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
شوشتری، محمدتقی (1406 ق). النجعه فی شرح اللمعه، جلد 7، تهران: کتاب‌فروشی صدوق.
صحرانورد، ابوذر (1392). مسئولیت مدنی رسانه‌ها در حقوق موضوعه ایران، نشر دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها.
عاملی، زین‌الدین‌بن‌علی، شهید ثانی (1410 ق). الروضه البهیه فی‌شرح‌اللمعه الدمشقیه، جلد 3، قم: کتابفروشی داوری.
عاملی، زین‌الدین‌بن‌علی، شهید ثانی (1413 ق). مسالک‌الافهام الی تنقیح شرائع‌الاسلام، مؤسسه المعارف السلامیه.
عاملی، محمد بن مکی، شهید اول (1417 ق). الدروس الشرعیه فی فقه الامامیه، جلد 3، قم: دفتر انتشارات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.
عاملی کرکی، علی‌بن‌حسین، محقق ثانی (1414 ق). جامع‌المقاصد فی‌شرح‌القواعد، قم: مؤسسۀ آل‌البیت.
فیض کاشانی، محمد محسن (بی‌تا). مفاتیح الشرائع، جلد 3، قم: انتشارات کتابخانۀ آیت‌الله مرعشی نجفی.
قاضی‌زاده، علی‌اکبر (1386). «تبلیغ: صنعتی که باور تولید می‌کند»، فصلنامه پژوهش و سنجش، 154-137.
قانع، احمدعلی (1392). «آسیب‌شناسی فقهی و اخلاقی تبلیغات بازرگانی»، نشریه مطالعات فرهنگ ـ ارتباطات، شماره 53: 178-157.
کلینی، محمد بن یعقوب (329). اصول کافی، ترجمۀ جواد مصطفوی، تهران: انتشارات علمیه اسلامی.
محمدزاده علی‌اکبر (1395). «مسئولیت مدنی رسانه‌ها از دیدگاه فقه و حقوق اسلامی»، دوفصلنامهمعارففقهعلوى، شماره 3: 140-103.
معتمدنژاد، کاظم (1386). حقوق حرفه‌ای روزنامه‌نگاری، تهران: مرکز مطالعات و تحقیقات رسانه‌ها.
مرعشی نجفی، سیدشهاب‌الدین (1406 ق). منهاج المؤمنین، جلد 2، قم: انتشارات کتابخانۀ آیت‌اله مرعشی نجفی.
مکارم شیرازی، ناصر (1415 ق). انوار الفقاهه، قم: مدرسه الامام على بن ابی‌طالب (ع).
مکارم شیرازی، ناصر (1370 ش). القواعد الفقهیه، قم: مدرسه الامام على بن ابى طالب (ع).
مک کوئیل، دنیس (1388). درآمدی بر نظریه ارتباطات جمعی، ترجمۀ پرویز اجلالی، تهران: پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات.
مهدی‌زاده، سیدمحمد (1389). نظریه‌های رسانه اندیشه‌های رایج و دیدگاه‌های انتقادی، تهران: نشر همشهری.
ویمر، راجر دی؛ دومینیک، جوزف آر (1384). تحقیق در رسانه‌های جمعی، ترجمۀ کاووس سیدامامی، تهران: انتشارات سروش و مرکز تحقیقات صداوسیما.
همایون، محمدهادی (1379). «بازنگری تعریف تبلیغات بازرگانی بر اساس ویژگی‌های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران»، تهران: مجموعه مقالات اولین همایش صنعت تبلیغات.
یوسف، مهدی؛ علیرضا سلیمی و سیدعلیرضا حسینی (1398). «کنکاشی در رعایت قواعد فقهی در تبلیغات بازگانی تلویزیونی»، فصلنامه پژوهش‌های ارتباطی، شماره 1: 178-151.
یوسفی گلودردی، سحر (1396). مسئولیت مدنی ناشی از تبلیغات دروغ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهشهر.