نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دکترای علوم ارتباطات، دانشکده علوم ارتباطات، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)

2 کارشناس ارشد مدیریت رسانه، گروه مطالعات فرهنگی و ارتباطات، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ایران.

چکیده

برنامه‌های ترکیبی طنز، از جمله پربیننده‌ترین برنامه‌های تلویزیون است و این ظرفیت را دارند که بیشترین و ماندگارترین تاثیر را بر مخاطب بگذارند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل موثر بر ارتقای کمی و کیفی برنامه‌های ترکیبی طنز سیما و شناسایی دیدگاه‌های متخصصان رسانه‌ای در راستای رسیدن به راهکارهای نهایی و عملیاتی انجام شده است. روش تحقیق این مقاله، کیفی و شیوه انجام آن مصاحبه نیمه ساخت‌یافته است. جامعه آماری شامل متخصصان رسانه‌ای است که به طور موقت یا دائم در حوزه نقد و تحلیل برنامه‌های طنز تلویزیون بوده‌اند. نمونه پژوهش به شکل هدفمند از میان کسانی انتخاب شده که به صورت نظری و عملی با مراحل پیش تولید، تولید، پخش و تحلیل برنامه‌های ترکیبی طنز در ارتباط هستند. سوالات مصاحبه‌ها پژوهشگرساخت بوده و مصاحبه شوندگان به روش گلوله برفی انتخاب شده‌اند. تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها، بر مبنای تحلیل مضمون و با تکنیک کدگذاری(کدهای باز، محوری و گزینشی) انجام شده است. سوالات نیز بر اساس مدل سوات (SWOT) و مبتنی بر ارتقای کمی و کیفی برنامه‌ها، سازماندهی شده اند. از مهم‌ترین یافته‌های این پژوهش می‌توان به ضرورت افزایش تجربه و رواداری مدیران در مقوله طنزهای سیاسی و اجتماعی، ایجاد آیتم‌های خلاقانه نمایشی و گنجاندن ابزارهای برخط و تعاملی مردم با برنامه‌های طنز، تغییر سیاست‌های کلی سیما در حوزه نویسندگی طنز و فرهنگ‌سازی در بین اقشار و اصناف مختلف جامعه، برای افزایش روحیه نقدپذیری در بستر برنامه‌های ترکیبی طنز سیما اشاره کرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Factors Affecting Quantitative and Qualitative Improvement of TV Comedy Mixed Programs

نویسندگان [English]

  • Hossein Basirian Jahromi 1
  • Badrieh Jokari 2

1 Ph.D. in Communication Sciences, Faculty of Communication Sciences, Allameh Tabataba’i University (ATU), Tehran, Iran. (Corresponding Author)

2 M.A. in Media Management, Department of Communication & Cultural Studies, Institute for Humanities and Cultural Studies (IHCS), Tehran, Iran.

چکیده [English]

TV comedy mixed programs, are among the most watched TV shows and possess the capacity to have the greatest and most lasting impact on the audience. The present study has been conducted to identify the factors affecting the quantitative and qualitative promotion of TV comedy mixed programs and to identify the views of media experts in order to achieve final and operational solutions. The research method of this article is qualitative and its conducting  method is using semi-structured interview. The statistical population includes media professionals who have been temporarily or permanently active in the field of critique and analysis of TV comedy mixed programs. The research sample was purposefully selected from those who are theoretically and practically in association with the stages of pre-production, production, distribution and analysis of comedy/ humorous mixed programs. The interview questions were researcher-made and the interviewees were selected trough snowball sampling. The analysis of the interviews has been done based on thematic analysis and with coding technique (open, axial & selective codes). The questions are also organized based on SWOT model and for quantitative and qualitative improvement of the programs. Among the most important findings of this study, the need to increase the experience and tolerance of managers regarding political and social humor, creating creative dramatic items and establishing online and interactive tools between people and comedy programs, changing the general policies of IRIB’s TV in the field of comedy writing and building culture among classes and social groups, in order to increase the spirit of liquidity in context of TV comedy mixed programs.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Television
  • Comedy Mixed Programs
  • Presenter and Audience of Comedy
  • Thematic Analysis
  • آذری، آرمیتا؛ کافی، لیلا ؛ مختارزاده بهادرانی، لادن (1382). مروری بر مجموعه‌های طنز تلویزیونی جهان. اداره کل پژوهش‌های سیما.
  • استراس، آنسلم و کوربین، جولیت. (1387). اصول روش تحقیق کیفی: نظریه مبنایی، رویه‌ها و شیوه‌ها. ترجمه بیوک محمدی. (چاپ دوم). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
  • اسماعیلی، امیر (1386). بررسی نظام تولید برنامه‌های طنز تلویزیون در سازمان صدا و سیما. تهران: سروش.
  • پلارد، آرتور (1378). طنز. مترجم سعید سعیدپور. تهران: نشر مرکز.
  • پوریانی، رویا (1389). نقش برنامه‌های سرگرم کننده شبکه سه سیمای جمهوری اسلامی ایران در پر کردن اوقات فراغت نوجوانان دختر دبیرستانی منطقه 5 شهرداری شهر تهران. دانشگاه آزاد اسلامی. تهران.
  • جوکاری، بدریه (1398). «بررسی عوامل موثر بر ارتقای کمی و کیفی برنامه‌های ترکیبی طنز در سیما: از دیدگاه مدیران و فعالان رسانه‌ای». پایان‌نامه کارشناسی ارشد مدیریت رسانه، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.
  • حلبی، علی‌اصغر (1377). طنز و شوخ طبعی در ایران و جهان اسلام. تهران: بهبهانی.
  • خمسه، علیرضا (1398). کمدی یا طنز در تلویزیون. قم: دنیای کتاب.
  • راجرز، اورت میچل (1387). تاریخ تحلیلی علم ارتباطات. ترجمه غلامرضا آذری. تهران: دانژه.
  • زلالی بناب، صابر (1387). مطالعه ساختاری برنامه‌های گفتگو محور با تاکید بر مطالعه تطبیقی برنامه‌های لری کینگ لایو و شب شیشه‌ای. پایان نامه کارشناسی ارشد تولید سیما. دانشکده صدا و سیما. تهران.
  • شیری، قهرمان. (1376). «راز طنز آوری (1)»، ماهنامة ادبیات معاصر، سال دوم، ش 17 و 18: صص 40-47.
  • صفری دستجرده‌ئی‌، محمد رضا (1395). بررسی تطبیقی برنامه های طنز خندوانه و در حاشیه در افزایش میزان شادی شهروندان تهرانی. دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکز، تهران.
  • عابدی جعفری، حسن و همکاران (1390). «تحلیل مضمون و شبکه مضامین: روشی ساده و کارآمد برای تبیین الگوهای موجود در داده‌های کیفی». اندیشه مدیریت راهبردی، 5 (2): 198-151.
  • فلیک، اووه (1388). درآمدی بر تحقیق کیفی. ترجمه هادی جلیلی. تهران: نشر نی (چاپ دوم).
  • کردچگینی، فاطمه (1388). شکل دگر خندیدن (کتاب طنز). تهران: انتشارات سوره مهر.
  • لیندلف، تامس آر؛ تیلور، برایان سی. (1388). روش‌های تحقیق کیفی در علوم ارتباطات. ترجمه عبدالله گیویان. تهران: انتشارات همشهری.
  • مفاخر، زهرا (1384). درآمدی بر مفاهیم و اصطلاحات برنامه‌سازی سیما. تهران: معاونت تحقیقات و برنامه‌ریزی سازمان صدا و سیما.
  • مک‌کوییل، دنیس. نظریه ارتباطات جمعی. ترجمه پرویز اجلالی. تهران: دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها.
  • نیکو، مینو و همکاران (1381). شناخت مخاطب تلویزیون. تهران: انتشارات سروش.
  • ویمر، راجر دی؛ دومینیک، جوزف آر (1388). تحقیق در رسانه‌های جمعی. ترجمه کاووس سید امامی. تهران: سروش

 

  • Dimmick, John (2003). Media Competition and Coexistence: The theory of the Niche. NJ: Taylor & Francis, Inc.
  • Kline, S. & Stafford, L. (2000). The gratification niches of personal e-mail and the telephone: Competition, displacement and complementarity. Communication Research, 27 (2): 227–248.
  • Martinez, Esperanza Rama (2013). “Accomplishing closing in Talk-show interviews : A comparison with news interviews”. Discourse Studies. 5(3): 283-302.
  • Ross, Karen & Nightingle, Virginia (2008). “Media & Audiences: New Perspectives”. UK: Open University Pres & McGrow Hill.
  • Timberg, Bernard, M. (2010). Television Talk : A history of TV Talkshow.US: University of Texas press. (second edition)