نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری تخصصی فلسفه هنر، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 دانشیار گروه نمایش ، دانشکده هنرو معماری، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی ،تهران، ایران
3 استاد، دانشکده هنر، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
چکیده
قرن بیستم چرخش‌های مطالعات زبانی در حوزه فلسفه زبان بر بسیاری از شاخه‌های دیگر فلسفه، همچون مطالعات تخیل در هنر نیز تاثیر گذاشت.لودویک ویتگنشتاین در جایگاه یکی از چهره‌های فلسفه زبان در قرن بیستم بیشتر کوشید، فلسفه زبان را از حوزه نظریه رهانیده و به روش نزدیک کند. بنابراین گزاره‌های او بخصوص در دوره متاخر، راهی است برای شناختن کارکردهای زبان در راستای روش‌مندی دستورزبان که معنا را در حوزه این روش و کاربرد آن مشخص می‌سازد. هدف از نگارش مقاله حاضر دست‌یابی به شیوه‌های بسط زبان نمایشی با نگاهی به روش دستور زبان تخیل بر پایه آرای ویتگنشتاین است. در همین راستا فیلمنامه وقت دیگر، شاید اثر بهرام بیضایی برگزیده شده‌است که بازی‌های زبانی تخیل در آن مشهود است.در مقاله حاضر، این سئوال پاسخ داده خواهدشد که چگونه روش ویتگنشتاین در دستور زبان زبان تخیل می‌تواند منجر به بسط زبان دراماتیک شود؟ بر همین اساس فرضیه‌ای قوت می‌گیرد مبنی بر این‌که به‌نظر می‌رسد بیضائی عناصر مختلفی را با درهم‌آمیزی دستور بازی‌های زبانی متفاوت تخیل درهم آمیخته تا به گسترش زبان نمایشی اثر یاری رساند. این پژوهش بر اساس هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‌ای، بر پایه روش، کیفی و بر مبنای ماهیت توصیفی است. نتیجه این‌که روش تخیل پردازی و شکل‌گیری دستور بازی زبانی آن در فیلمنامه مطروحه دارای شکل‌های متفاوتی بوده و منجر شده بیضائی روش‌های متفاوت کلامی را در گفت‌و‌گو نویسی و تصویرسازی درهم آمیخته و با این روش تخیل شبکه‌ای، به تولید دستور زبانی خودویژه دست یازد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Wittgenstein’s Imagination Grammar as a Method for developing Drama by Looking into “Some Other Time, maybe” Screenplay
نویسندگان [English]
- Shahbazi Ramtin 1
- Mohammad Aref 2
- Mostafa Mokhtabad Emrei 3
1 Director of the Cinema DepartmePhD student in Philosophy of Art, College of Arts and Architecture, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
2 Associate Professor of Theater Department, College of Arts and Architecture, Central Tehran Branch, Islamic Azad University, Tehran, Iran.
3 Professor, Art Faculty, Tarbiyat Modares University, Tehran. Iran.
چکیده [English]
At the 20th century the rotation of linguistic studies in the field of language philosophy affected many other branches of philosophy, such as studies on imagination in art. Ludwig Wittgenstein as one of the linguistic philosophers of 20th century tried to free the linguistic philosophy from theory and draw up it to method. Therefore, Wittgenstein’s propositions, especially in recent period, are a method to recognize language functions towards method-based grammar which defines meaning in the field of this method and its application. The purpose of this paper is to approach the methods of expanding dramatic language with a glance at grammar of imagination based on Wittgenstein comments. In this regard, “Some Other Time, maybe” screenplay written by Bahram Beizaei was selected, in which the language games of imagination are evident. In this paper we answered the question of how Wittgenstein’s method in grammar of imagination can lead to the development of dramatic language. Therefore, a hypothesis emerged based on the fact that it seems Beizaei has mixed several elements by mixing different language games of imagination to help the development of dramatic language of the work. This qualitative descriptive research has a practical purpose based on the method of library data collection. We came to a conclusion that imagination method and its grammar formation vary in different works. Also using several grammars on the one hand leads to development of dramatic language, on the other hand reproduces new grammars inside itself.
کلیدواژه‌ها [English]
- Beizaei
- Imagination
- Later Wittgenstein
- linguistic philosophy of Dram
- Some Other Time maybe
)